«پاپ را آنطور ساختم که وسط یک گشنگی شبانه بالاخره تردیدت را پس می زنی پا می شی یک چیزی می سازی و می خوری. منتهی با یک یخچالی که هیچ توش نیست. ما هیچ نداشتیم، مجوز نداشتیم، ادوات رد کردن بروکراسی نداشتیم و همان همیشگی، پول هم نداشتیم!منتهی بعد از فیلم اولم یک کاویتاسیون کشنده و کُشنده ای بود که داشت زور و سعی اش را می کرد که ببرتم. من از ترس بلعیده نشدن بود که پا شدم و دوروبری هام را بلند کردم و پاپ را ساختم. خب راستش در یک جامعه ی مصادره گر که همه می خواهند یار جمع کنند، یک جورهایی نشدن، از یک جوری شدن سخت تر است. من به نظرم یار کسی نیستم، خب البته کسی هم یار نیست. گله هم که به هکذا؛ نیست. یِر به یِر. تمام.» این یادداشتی است که کارگردان جوان و موفق بوشهری برای فیلم «پاپ» نوشته است؛ فیلمی که عبدی پور تولید آن را سال 92 به اتمام رساند اما اکران آن بنا به دلایلی چهار سال به تعوبق افتاد.
حالا اما با مشخص شدن تاریخ اکران «پاپ»، این فیلم از امروز در قالب سینمای هنر و تجربه به روی پرده می رود. عبدی‌پور بهار 96 نیز اکران فیلم «تیک‌آف» را در کارنامه امسال خود دارد که موفق به فروش گیشه ای معادل با یک میلیارد و ۱۱۰ میلیون تومان شد و حالا او تنها فیلمسازی است که سال 96 را با اکران 2 فیلم پشت سر می گذارد.
احسان عبدی پور درباره علت به تعویق افتادن فیلم خود به پیام عسلویه می گوید: بروکراسی اداری و روند اخذ مجوز از ارشا خیلی طول کشید و حدود 15 مورد اصلاحیه روی فیلم خورد. به هر حال همین پروسه طولانی هم باعث اذیت شدن ما شد و هم زمان اکران را به تعویق انداخت.
عبدی پور با اشاره به اکران‌های خصوصی و حضور این فیلم در فستیوال های مختلف بین‌المللی نیز گفت: اسفندماه 93 یک اکران خصوصی در بوشهر داشتیم و فیلم در چندین فستیوال بین المللی در کشورهایی مثل برزیل، لندن، دوبی و... شرکت کرده و اکران شد.
کارگردان «پاپ» با اشاره به اکران نوروزی فیلم خود نیز یادآور شد: «پاپ» در 11 شهر اکران خواهد شد و در برخی سینماهای تهران نیز در تمام ایام عید چندین سانس روی پرده خواهد بود و همشهری های پایتخت‌نشین می توانند در ایام نوروز فیلم را ببینند. سینما کوروش و فرهنگ، پردیس باغ کتاب از جمله سینماهایی هستند که در پایتخت فیلم را در ایام نوروز اکران می کنند.
براساس این گزارش، فیلم سینمایی پاپ که در ابتدا با نام «سیاه و سفید» معرفی شده بود، فیلمی اجتماعی  است که در قالب سه اپیزود به نام های مکزیک، ایتالیا و انگلیس روایت می شود. این فیلم با هزینه شخصی او و برادرش ادریس عبدی پور و در بوشهر تصویربرداری شد و زندگی یک خانواده رنگین پوست بوشهری را روایت می‌کند. یکی از قصه‌های فیلم این است که وقتی پاپ در واتیکان انتخاب می‌شود اگر از نیجریه باشد و سیاه باشد یک اتفاق خاصی در فیلم ما می‌افتاد. این فیلم روایت گوشه‌ای از زندگی سیاهانی است که سالیان پیش اجباراً از وطن خود به ایران مهاجرت کردند. آنان برای فرار از فقر و حقارت، بیماری و مرگ، بیچارگی و درماندگی کوچ کردند تا برده و سرخورده نباشند و حقوقشان همسو با سفیدان باشد. داستان فیلم حول محور اعضای یک خانواده و مشکلات آنها می‌چرخد.
پیش از این نیز این سوال را درباره موضوع فیلم «پاپ» از او پرسیده بودیم که خیلی ها می گویند احسان عبدی پور در فیلم‌هایش چهره مردم بوشهر را به دور از واقعیت نشان می دهد؛ مردمی سیاه‌پوست و کم بضاعت!. او اما می گوید:
«اولا من اصلا من مسئول نشان دادن بوشهر به کشور نیستم. فیلم های من نه قوم نگاری است و نه مستند! وقتی فیلم را بر این متمرکز می کنید که قرار است یک «پاپ» انتخاب شود که امکان دارد سیاه باشد. در آن فیلم به مسئله سیاه پوست ها پرداخته و اشاره شده اما اینگونه نیست که نشان داده شود کل مردم بوشهر سیاه پوست هستند. اتفاقا وقتی کل سیاه پوست های بوشهر یک جا جمع می شوند به زور به 80 نفر می رسند و اتفاقا هم، آنجا نشان می دهد که کل سیاه پوست های بوشهر چقدر تعدادشان کم است. از همه این ها به کنار من نمی فهمم چه آپارتایدی ته ذهن مردم بوشهر است که هر جا مرا می بینند، سوال می کنند چرا سیاه پوست در فیلم هایت می گذاری؟ واقعا نمی فهمم این تفکرات و این افراد مربوط به کدام هزاره هستند که اینگونه می پرسند و واقعا می مانم که به این قبیل تفکرات باید چه جوابی بدهم؟ بماند که اصلا برای خود من سیاه پوستان جذاب ترین مردم هستند و از استایل، تا نوع زندگی و بیانشان را خیلی دوست دارم و تا یک سیاه پوست می بینیم دلم را می برد! ولی واقعا به این قبیل سوالات و تفکرات قرن هفدهمی نمی دانم چه جوابی بدهم؟ می خواهم بگویم یک آپارتاید عجیبی ته ذهن مردم است که حتی همین الان هم دلشان نمی خواهد با سیاه ها قاطی شوند. بعد همین آدم ها اسم ماندلا می‌آید یا درباره خط شکی بین سیاه پوستان با سفیدپوستان در آمریکا و آفریقای جنوبی که صحبت می کنند، با تعجب می گویند مگر می شود و ابراز تاسف می کنند! خب همین خط بندی‌ها همین الان در ذهنتان است.
همین ملت با همین سیاه پوستان و با همین بافت فعلی پیشروترین فکرها و اندیشه ها را دارند! همین الان دو سیاه پوست بنشینند با هم درباره سرمقاله نیویورک تایمز و جسی جکسون صحبت می کنند. واقعا کدام یک از ما می دانیم این شخص کیست که پدر خانواده می آید در نشست خبری دراین باره حرف می زند؟ کجا ملتی به روز تر از این می توان یافت؟ یا در مثلا در «آه ای عبدالحیم» زندگی بچه های فیلم عقب مانده است؟ یا آن ها مردم بدبختی هستند؟ کسی نمی گوید آن خانه به آن شکوه و عظمت و ماشین و این که زن رانندگی می کند و .... حساب نیست و به چشم نمی آید؟ کجای این فیلم خانه قدیمی و کوچک بود؟ در این فیلم خانه با شکوه، آدم ها شیک و خوش صحبت و موزیکشان بی نظیر است. این که در بافت قدیم بوده به خاطر این بود که این بافت، واقعا جذابیت های بصری را هیچ کجا اندازه این جا نمی توان پیدا کرد. من خودم دلبسته این جذابیت ها هستم و خب کارگردان علایقش را در فیلم می آورد. خودم الان خانه ای در خیابان باغ زهرا دارم می سازم که همه تلاشم این است که رنگ و لهجه بوشهری بگیرد. خب این علایق من است؛ یک آدم سیاهپوست، عبدالحیم و این بافت علایق من است.»
یادآور می شود فیلم «پاپ» به كارگردانی و نويسندگی احسان عبدی‌پور- تهيه كننده و مدير توليد: ادريس عبدی پور- مدير فيلم‌برداری: محمد آلادپوش-تدوين: نازنين مفخم-صدابردار: جهانگير ميرشكاری-طراح صحنه: پگاه زنگويی فرد-دستيار كارگردان: حسين مظفری، جعفر بهبهانی-عكاس: سيد نواب موسوی-بازيگران: غلامرضا فرج زاده، توماج پورمراد، حديث چهره‌پرداز، مرضيه بردك نيا، ليلا دمان، ابراهيم تمهيد، حسين قفلی، عباس باك از امروز در سینماهای کشور اکران می شود.