سادگی تعریف پیچیده‌ای ندارد‌. در فرهنگ دهخدا سادگی را ساده بودن، عاری از نقش و نگار‌، بی‌آرایشی، همواری، صافی، بی‌حیلگی، سلیم دلی، خوش فطرتی، خوش طینتی، پاک ضمیری، پاک درونی، بی مکری، پاکیزه بودن، صافی ضمیری، مقابل عیاری، و...تعریف کرده است البته بگذریم از عده ای که سادگی را به قول همین دهخدا، گول خوری، ساده دلی، خوش باوری، زود باوری، پخمگی، ابلهی، احمقی پنداشته اند و به همین اعتبار دوست دارند زرنگ باشند.
اما چه کسی است که نداند:
چیست این سقف بلند ساده بسیار نقش
سادگی آسمانی است آبی و گشوده و بدون هیچ نقش ونگاری. البته در روز روشن و آفتابی، آسمانی که گسترده می نماید و با عظمت، با آغوشی بخشنده و مهربان.
به تعبیر بزرگان، ما کاملا بی هیچ نقش و نگاری به دنیا می‌آییم‌، پاک و ساده‌، اما روز به روز این لوح ساده‌، دستخوش باورهای غلط ما، احساسات کذایی ماو اراده و خواستی که در آن خیری نمی‌بینیم می‌شود و تبدیل می‌شویم به انسانی که فضیلتی‌ به‌ این بزرگی و آسانی را فراموش کرده و از دست داده است.
اگر حس می کنیم دیگر پویایی و نیرو و شادی همیشگی را نداریم‌، باید به خود حق بدهیم که زندگی ساده‌ای نداریم اگر احساس آرامش نمی‌کنیم و استرس و اضطراب داریم شاید باید در خود فضیلت سادگی را تقویت کنیم و آن را تبیدیل به یک عادت کنیم.
در سادگی زیبایی نهفته است. چه کسی می‌تواند بگوید این آسمان آبی و این دریای گسترده و این کویر ساده و یک دست زیبا نیست .به قول شوپنهاور: «همه جا سادگی و بی ریایی جذاب است و تزویر نفرت انگیز.»
سادگی با فطرت انسان چفت و بست کامل دارد و به خوبی بر دل می نشیند. سادگی با راستی و درستی مترادف است و یک جوشش است که مثل یک اثر هنری خود را نشان می دهد و عاری از ساختگی است و مخاطبان بسیاری را جذب می کند. سادگی از اصول اولیه هنر است و به همین خاطر گفته اند: هنرمند آن است که چیزی پیچیده را به سادگی بیان کند.
و شاید زندگی یک اثر و تابلو هنری است که باید از دل صاحب اثرش بجوشد و مثل آبشاری جاری شود، ساده و بی آلایش. البته نه این یادداشت این مجال را دارد و نه من صلاحیت آن را دارم که در مورد راه های دستیابی به فضیلت سادگی برای شما بگویم‌. اما به نقل از دیل کارنگی می توان گفت: «بیایید آنقدر سرگرم نشویم و با شتاب زندگی نکنیم که نتوانیم به موسیقی چمنزار و یا آن سنفونی که جنگل را می ستاید، گوش فرا دهیم. بعضی چیزها در جهان خیلی مهم تر از دارایی اند. یکی از آن ها توانایی خوش بودن با چیزهای ساده است.»
سادگی را دست کم نگیریم و آن را عزیز بشمریم. به چیزهای ساده ای که مال و خرجی هم ، ندارند فکر کنیم و دورو بر خودمان را تا جایی که امکان دارد از چیز های ساده ای که به چشم نمی آیند پر کنیم. به قول یکی از بزرگان: «وقتی زندگی تان را ساده کنید از نظر ذهنی و فیزیکی فرصت کافی خواهید داشت تا از زندگیتان، مردم و تجربه هایتان به راستی لذت ببرید. «به نقل از کتاب رساله ای کوچک در باب فضیلت‌های بزرگ» سادگی فضیلتی نیست که به هستی انسان اضافه شود این خود هستی است بی هیچ کم و زیاد. به همین دلیل سبک ترین، شفاف ترین و کمیاب ترین فضیلت هاست ... سادگی در وهله اول یک فضیلت اخلاقی و حتی روحانی است شفافیت در نگاه، پاکی در قلب، صمیمیت در گفتار، درستی در روح یا رفتار. سادگی فراموش کردن خویش، فراموش کردن خودپسندی خویش و ترس خویش است و این آسودگی است در برابر نگرانی، این شادی است در برابر دلواپسی، سبک بالی است در برابر جدی بودن، خودجوشی است در برابر تامل، عشق است در برابر خود پرستی، واقعیت است در براب  مدعا.»
درست است زندگی خیلی آسان تر و راحت تر است از آن چیزی که فکر می کنیم و در گیر آن هستیم البته اگر نیم نگاهی به این فضیلت بزرگ بشری بیاندازیم «سادگی»